Wraz z ponownym otwarciem kin, na polskie ekrany wszedł najnowszy film Pedro Almodóvara, Ludzki głos. Projekt dość nietypowy na wielu polach, ze swoim metrażem na czele. Rzadko mamy do czynienia z 30-minutowymi filmami wyświetlanymi w kinach, jednak powszechna renoma Hiszpańskiego mistrza stanowi wystarczającą zachętę by
W ostatnich latach można zaobserwować renesans kina grozy. Pisząc te słowa, mam na myśli głównie trzy nazwiska: Ari Aster, Jordan Peele i właśnie Robert Eggers. Każdy z nich ma na koncie co najmniej dwa głośne, nieoczywiste filmy autorskie. W dzisiejszym tekście przyjrzę się twórczości ostatniego
Na kino Lynne Ramsay natknąłem się dzięki muzyce Jonnego Greenwooda, którego twórczość od dawna wielbię a który stworzył muzykę do najnowszego filmu reżyserki – Nigdy cię tu nie było. W taki sposób poznałem kino niezwykle brutalne, a zarazem piękne, wyjątkowo wizualne i jednocześnie oszczędne dialogowo.
Moja przygoda z kinem Agnès Vardy zaczęła się dość nietypowo od jej ostatniego filmu „Varda według Agnès”, który podsumowuje jej imponującą, rozciągającą się na ponad 60 lat karierę. Film zrobił na mnie wielkie wrażenie pomysłowością i lekkością opowieści francuskiej reżyserki i tylko żałuje, że nie
Do niedawna Lucrecia Martel była dla mnie postacią bliżej nieznaną. Mimo że argentyńska reżyserka jest jednym z najbardziej docenianych, niezależnych twórców Ameryki łacińskiej, moja wiedza na jej temat ograniczała się właśnie do zawartości tego stwierdzenia. Od czasu do czasu słyszałem jej nazwisko, najczęściej w kontekście
Pierwszym filmem Michaela Haneke, który obejrzałem był jeden z jego nowszych projektów – głośna i szeroko nagradzana ‘’Miłość’’ z 2012 roku. Co to jest za film! Z jednej strony nie mogłem mieć lepszego i bardziej zachęcającego wprowadzenia do kina tego reżysera, z drugiej poprzeczka była
Jest tylko jeden reżyser w całym panteonie twórców, którego filmy obejrzałam wszystkie. Zazwyczaj mam bardzo ambitne plany, żeby obejrzeć całą filmografię jakiegoś autora, ale po pewnym czasie nudzi mi się to, bo lubię patrzeć na różne style i chociaż mam swoje ulubione gatunki, to pływam
Wydawać by się mogło, że temat narkotyków to bardzo wyświechtany motyw filmowy. Większość z nas zapewne widziało „Requiem dla snu” Aronofsky’ego, które zdecydowanie można nazwać udaną produkcją, aczkolwiek w mojej opinii bardzo bezpieczną. Powstała masa lekkich komedii, w których palenie marihuany było zabawnym przerywnikiem dla
Twórca, którego filmy (i nie tylko filmy) dziś polecę, jest osobą szczególnie dla mnie ważną, ponieważ piszę o nim licencjat. Licencjat ten piszę natomiast, ponieważ uważam, że fakt, iż Quentin Dupieux nie jest rozpopularyzowany wśród kinowej publiczności stanowi jakiś błąd matrixa. Reżyser, scenarzysta, operator, montażysta