Kino przyzwyczaiło nas do pewnego precedensu tworzenia filmów pod sezon nagród. W tym celu zatrudnia się znanych aktorów albo takich, którzy na jakiś czas zniknęli z radaru, obsadza w rolach wymagających wielkich przemian, często cielesnych, a przy scenariuszach nie korzysta się już z technik narracyjnych
Choć „Aftersun” to film niesamowicie wolny, typowo niezależny (czyt. pełno w nim ujęć na martwą naturę, przeciągniętych spojrzeń oraz skupienia na gestach) i zwyczajnie prosty (bez żadnych pstrokatych ozdobników audiowizualnych), to w tym wszystkim kryje się piękno, zarówno to chronione przez krem z filtrem, jak
W rytm powiedzenia „Życie pisze najlepsze scenariusze” oraz inspirując się prawdziwymi wydarzeniami, Alice Diop postanowiła postawić przed potencjalnym wyrokiem nie tylko bohaterkę „Saint Omer”, ale również i wszystkich widzów. Niektórzy próbę tę odbiorą z niemałą aprobatą, inni zaś kompletnie odrzucą starania reżyserki. Ja zaś plasuję
Kino od samych początków stawia widzom pytania, nierzadko nakłaniając ich do rozwagi nad konkretnym wyborem. Nie inaczej jest w przypadku „Women Talking”, gdzie Sarah Polley skonfrontowała mnie z pytaniem o istotę własnego losu, biorąc na tapet sytuację zmarginalizowanych kobiet, których nie śmiałaby zostawić bez nadziei.